آموزش طراحی با نوید باقرپور- نسبتهای اندام انسان در طراحی:
احساس تناسب یکی از اصلیترین عناصر در پروسه طراحی است. رعایت تناسب یعی توانایی مهار کردن اندازهها و ابعاد همه اجزای چیزی که به تصویر میکشیم طبق نسبتهای بین خودشان و با کل . این کار مستلزم حفظ مقیاس مورد نظر در طرحی است که اجرا میکنیم و در عین حال امکان به تصویر کشیدن چشماندازها و مناظر عظیم و باشکوهی را در اختیار طراح قرار میدهد.نسبتهای اندام انسان در طراحی
به این ترتیب برای کشیدن طرح انسان، بلندی قد با مقیاس شرطی مثلاً 25 سانتیمتر تعیین میشود. اندازه سایر اندامها نیز متناسب با این مقیاس به دست میآید. مقیاس از قبل داده میشود نه اینکه در طول کار به دست بیاید. با طراحی جزء به جزء در اکثر موارد مدل در ورقه جا نمیگیرد و از بالا یا پایین کشیدگی پیدا میکند. برای این که در تناسبها اشتباه نکنیم باید در ابتدا نسبت اندازههای بزرگ و کلی را تعیین و سپس در آنها اندازههای کوچکتر را جدا کنیم.
عدم رعایت تناسب اصلاً مجاز نیست و به خصوص این امر در به تصویر کشیدن اندام و سر انسان محسوس است. در این مورد حتی ذرهای تخطی و عدول، شباهت و کیفیت مدل را تحریف میکند. بنابراین آموزش تناسب از اهمیت زیادی برخوردار است. تناسب اندازههای قسمتهای مختلف از قوانین خاصی پیروی میکنند. این قوانین کمک میکنند اشتباهات طراح آشکار شوند و او از آنها بر حذر باشد. مثلاً فاصله طبیعی بین دو چشم برابر است با طول یک چشم. با دانستن این نکته میتوان به آسانی نزدیکی یا دوری چشمها را در مدل تعیین نمود. همچنین دانستن نسبتهای زیر ضروری است:
اندام سر انسان بالغ از چانه تا فرق سر یک هفتم تا یک هشتم کل بلندی اندام را تشکیل می دهد، | ||
فاصله نوک انگشتان دست از هم باز شده به طور افقی حدوداً برابر است با بلندی قد اندام، اندازه از بالای سر تا برجستگی باسن حدوداً برابر باشد با نصف کل قامت – دانستن این نکته به تعیین طول پاها و تنه شخص مورد نظر کمک میکند.
اندازهی نسبی قسمتهای مختلف بدن انسان را به طور نمایان نشان میدهد. نسبتهای اندام زنانه قدری متفاوت است: پیش سینه، و نیز لگن خاصره نسبت به اندام مردانه پهن تر است.
سر بچه نسبت به بدن به میزان قابل توجهی بزرگتر از این نسبت در انسان بالغ است.
بسیاری از هنرمندان عهد باستان با مطالعه و بررسی دقیق نسبت های بدن انسان، قوانین ساختار هارمونیک آن را جستجو می کردند. در میان آنان بایستی در درجه اول از مجسمه سازان بونانی قرنهای پنجم و چهارم پیش از میلاد – پلی کلت، لیسیپ و نیز نقاشان عصر رنسانس – لئوناردو داوینچی، میکل آنجلو، و دورر نام برد.
نسبتهای اندام انسان را در طراحی میکلآنژ نشان میدهد که به هشت قسمت تقسیم میشوند؛ هر یک ازآنها متناسب است با بزرگی اندازه سر . قسمت اول: سر، دوم: از چانه تا خط سینه، سوم: از سینه تا ناف، جهارم: ازناف تا نوک آلت، پنجم: از از نوک آلت تا وسط رانها، ششم: از وسط رانها تا زیر زانو، هفتم: از زیر زانو تا زیر ماهیچه و هشتم: از زیر ماهیچه تا کف پا. اندازهگیری قامت در هشت قسمت برای افراد قد بلند به کار میرود.
در پایان می خواستم به چند نکته اشاره کنم : ما به هر یک از مبتدیان و دوست داران هنرهای تجسمی توصیه می کنیم به تنهایی کار نکنند ، بلکه بکوشند گروهی را تشکیل دهند و مکان مناسبی را پیدا کنند و به لوازم مناسب و ادبیات مناسب از لحاظ تئوری و عملی برای طراحی دست یابند. ارتباط داشتن با نزدیک ترین مدرسه نقاشی،ثبت نام در آن ،یا مشاوره ضروریست.
در این شرایط از طریق کار منظم و مرتب می توان به سواد حرفه ای طراحی دست یافت.